Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Μετανίσταμαι για οικονομικούς λόγους



Η λέξη μετανάστης προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα μετανίστημι που σημαίνει απομακρύνω (ενεργητική φωνή) κάποιον, ή μετανίσταμαι, απομακρύνομαι (παθητική φωνή), μετοικώ από, ή, εις το Άστυ δηλαδή πηγαίνω να κατοικήσω αλλού σε άλλη πόλη ή σε άλλη χώρα. 

Όλοι ψάχνουν πως θα φύγουν από την Ελλάδα. Όχι πως δεν την αγαπούν, τουναντίον την λατρεύουν αλλά να, είναι και αυτή η πείνα που δεν αντέχεται. 

Όπως πολύ σοφά λέει η λαϊκή ρήση «Όταν η πείνα μπαίνει από την πόρτα, ο έρωτας φεύγει από το παράθυρο».

Που να πας όμως; Ολλανδία; Λονδίνο; Παρίσι; Όλες οι επιλογές μοιάζουν τόσο αστείες σε μια περίοδο που καμία οικονομία δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι σταθερή μακροχρόνια.

Άντε όμως και πήγες. Μάζεψες από εδώ και από εκεί χρήματα για τα εισιτήρια, πήρες το αεροπλάνο και έφτασες. Μπράβο δεν έχεις που να μείνεις, εκτός και αν είσαι τόσο σίγουρος ότι θα πάρεις την δουλειά που είχες τσεκάρει από Ελλάδα και είχες κανονίσει το ραντεβού για συνέντευξη ώστε να νοικιάσεις και ανάλογο σπίτι ,ειδάλλως θα πρέπει να μείνεις κάπου πρόχειρα και προπάντων φτηνά.

Περνάνε οι συνεντεύξεις η μια πίσω από την άλλη και τελικά βρίσκεις μια θέση με ένα βασικό μισθό και έναν εντυπωσιακό τίτλο του στυλ "Senior Executive Assistant of General Responsibilities". Το ίδιο βρίσκει και το ταίρι σου, διότι αν αποφάσισες να ξενιτευτείς μόνος σου, συγνώμη αλλά σύντομα θα ζητάς δανεικά για να γυρίσεις πίσω, γιατί τα έξοδα με απλά μαθηματικά  δεν βγαίνουν, εκτός βέβαια και αν όντως έχεις τα προσόντα για δουλειά που τα χρήματα θα είναι μεγαλύτερα από τον τίτλο σου, που είναι μια άλλη ιστορία.

Καθημερινά λοιπόν, σε ένα ενοικιασμένο διαμέρισμα στην άκρη της πόλης, πρέπει σιγά σιγά να αρχίσεις να ζεις. Φυσικά και τα πάντα είναι πιο ακριβά μιας και κατοικείς σε μια «ανεπτυγμένη» χώρα, όλα είναι καινούργια και θα σου κρατήσουν το ενδιαφέρον μέχρι να τα συνηθίσεις.
Όταν όμως όλα θα μπουν στο πρίσμα της καθημερινότητας, όταν τύχει και είσαι από αυτούς που δεν πέτυχαν την μεγάλη προαγωγή («σόρρυ» αλλά ούτε στο εξωτερικό παίρνουν όλοι προαγωγές) και μείνεις στάσιμος σε αυτή την μέτρια ζωή, τότε μπορεί να καρφωθεί στο μυαλό σου η ακόλουθη σκέψη. 

Εάν έμενες Ελλάδα και αντί για την Ελβετία μετακόμιζες στην επαρχεία μήπως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα; Ναι σίγουρα δεν θα είχες δουλειά με τίτλο σιδηρόδρομο, σίγουρα θα πάλευες και εκεί να τα βγάλεις πέρα, αλλά τουλάχιστον θα ήσουν στον τόπο σου. 

Εκεί στα «ξένα», όπως έλεγαν οι γιαγιάδες μας, ψυχολογικά το ότι παράτησες πίσω την ζωή σου και μάλιστα όχι από επιλογή αλλά από εξαναγκασμό, δεν θα μπορείς να το χωνέψεις. Θα νιώσεις θυμωμένος που άλλοι αποφάσισαν να αφήσεις τον ήλιο, την θάλασσα, την πατρίδα σου μα πάνω από όλα τους ανθρώπους που αγαπάς.

Θα σχεδιάζεις ότι μόλις μαζέψεις αρκετά χρήματα και αρχίσει να φτιάχνει η κατάσταση στην Ελλάδα θα επιστρέψεις, ενώ πικρά μέσα σου ξέρεις ότι πιθανότατα αυτό δεν θα γίνει ποτέ.

Το αν η ζωή σου θα είναι ωραία εκεί εξαρτάται καθαρά και μόνο από εσένα. Ναι, υπάρχουν Έλληνες που δεν δίνουν δεκάρα για τον ήλιο, την θάλασσα, ίσως και για την πατρίδα έτσι όπως την κατάντησαν. Υπάρχουν Έλληνες που θα αγκαλιάσουν τον ξένο τόπο, που τους προσφέρει ό,τι η πατρίδα τους κατέστησε αδύνατο να βρουν, με απλά λόγια μια δουλειά. Κάποιοι άλλοι θα μελαγχολήσουν που είναι στα ξένα, αλλά ο χρόνος όλα τα ξεθωριάζει, ακόμα και την μελαγχολία. 

Τελικά η απόφαση του να γίνεις ή όχι οικονομικός μετανάστης είναι πολύ σχετική. Οικονομικός μετανάστης μπορείς να γίνεις και εντός πατρίδας, με περισσότερες lifestyle θυσίες και λιγότερες ψυχολογικές.

Ι.Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου