Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Σιγά Σιγά



Τα πράγματα γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Ο κόσμος πιέζεται καθημερινά όλο και περισσότερο. Πιέζονται τα οικονομικά, τα όνειρα, οι σκέψεις, οι αντιδράσεις πιέζεται και η ελπίδα. 

Θεατές οι περισσότεροι στο θέατρο του παραλόγου, που ενώ συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα μόνο απλά δεν είναι, βλέπουν αμέτοχοι τις εξελίξεις να τρέχουν. Βυθισμένοι στον αγαπημένο τους καναπέ, σκύβουν το κεφάλι και ακούν από την τηλεοπτική διακυβέρνηση, με το έτσι θέλω, να αλλάζει την ζωή τους αλλά και όλων όσων νοιάζονται, ουσιαστικά να αλλάζει ολόκληρος ο κόσμος τους. 

Βαθιά μέσα τους ξέρουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι. Το τι όμως πρέπει να κάνουν είναι τόσο μπερδεμένο. Φοβούνται μην χάσουν έστω και αυτό τον καναπέ. Ζητούν σιωπηλά να τους αφήσουν ήσυχους, παρόλο που ενδόμυχα γνωρίζουν ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Σαν άβουλα πλάσματα δέχονται να τους τα πάρουν όλα, αρκεί αυτό να γίνει σιγά σιγά. Γιατί αν όλα αυτά, τα είχαν πάρει μέσα σε μια νύχτα, τότε θα είχαν επαναστατήσει, θα είχαν αφήσει τον καναπέ, θα είχαν κατέβει στους δρόμους και θα διαδήλωναν μέχρι να το σταματήσουν. Αλλά όχι τώρα. Τώρα το κάνουν σιγά σιγά και στο σιγά σιγά δεν μπορείς να φωνάξεις δυνατά.

Άραγε ξέρουν ότι δεν χρειάζεται όλοι να είμαστε μαχητικοί αγωνιστές; Άραγε ξέρουν ότι ο αγώνας δεν δίνεται μόνο στους δρόμους; Ότι ο καθένας μπορεί να κάνει αντίδραση με μια μικρή και μόνο πράξη; Γνωρίζουν ότι κλείνοντας την τηλεόραση στα παιδιά τους και δίνοντας τους ένα βιβλίο τα προετοιμάζουν για το αύριο; Ότι στηρίζοντας και συνεισφέροντας σε εκατοντάδες εθελοντικές και συνεργατικές πράξεις που έχουν δημιουργηθεί, δεν βοηθούν μόνο τον εαυτό τους και άλλους αλλά δυσκολεύουν και το μεγάλο σχέδιο της άλλης πλευράς; Δεν χρειάζεται βιασύνη, χρειάζεται όμως συμμετοχή.


Αυτοί κάνουν κάτι για να στα πάρουν όλα , κάνε κάτι και εσύ, έστω και σίγα σιγά.

Ι.Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου