Μάθε παιδί μου γράμματα

Τον τελευταίο καιρό προς ευχάριστη έκπληξη όλων μας ή τουλάχιστον αρκετών, έχουν αυξηθεί οι πραγματικά ελεύθερες φωνές στην Ελλάδα.

Μετά από μια μακρά περίοδο κατευθυνόμενης ειδησεογραφίας και την ανησυχία που προκαλούσε η απομάκρυνση ή ακόμα και ο ανεπάντεχος θάνατος μερίδας δημοσιογράφων (βλέπε troktiko), στέλνοντας έμμεσα μηνύματα σε όποιον προσπαθούσε να σηκώσει το κεφάλι, έρχεται μια ευχάριστη νότα αλλαγής.

Έχουν πλέον δημιουργηθεί ντοκιμαντέρ Ελληνικής παραγωγής και θεματολογίας, ανεξάρτητος έντυπος τύπος καθώς και ραδιοφωνικές εκπομπές που λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Όχι αόριστα, όχι γενικά. Με το όνομα τους.

Ίσως αυτό το νέο κύμα να δημιουργήθηκε την στιγμή που ο κόσμος το είχε πιο πολύ ανάγκη. Την στιγμή που χρειάζεται να μάθει τι έχει γίνει και ποιοι το έχουν κάνει, όχι για να ικανοποιήσει την "κουτσομπολίστικη" περιέργεια του αλλά για να πάρει αποφάσεις. Αποφάσεις που θα κρίνουν την ζωή του και πιθανότατα και την ζωή των επόμενων γενιών. Ιστορικές αποφάσεις όπως ακούγεται τις τελευταίες μέρες.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι εάν κάποιος πραγματικά ήθελα να ψάξει θα έβρισκε. Αλλά έπρεπε να ψάξει.

Ένα πραγματικά όμορφο παράδειγμα είναι το "Μάθε παιδί μου γράμματα" μια ταινία του 1981, όπου αν την δει κανείς προσεκτικά θα δει πλήθος μηνυμάτων και αληθειών.

Η ταινία πέρα από αλήθειες όμως και μηνύματα θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και προφητική, όταν ο Κώστας Τσάκωνας, σε μια σκηνή από την ταινία, περιγράφει καθαρότατα τον ρόλο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Προφητικός ο λόγος του ή μήπως υπήρχε από πάντα ένα σχέδιο; Ένα σχέδιο που προσπαθούσαν κάποιοι να το πουν αλλά πολλοί λίγοι άκουγαν.

Όσο ψάχνει κανείς τα παραδείγματα πληθαίνουν, που σημαίνει ότι μερικοί ήξεραν, έμαθαν, έλεγαν, ελάχιστοι όμως ασχολήθηκαν. Και όταν στο αντίπαλο στρατόπεδο έχεις να αντιμετωπίσεις χρήματα, συμφέροντα και εξουσία τότε το παιχνίδι είναι χαμένο. Χαμένο όταν δεν υπάρχει ενδιαφέρον όταν δεν υπάρχει θέληση, που δείχνει να βρίσκεται στις μέρες μας ολοένα και περισσότερο.

Ο κόσμος λοιπόν, πλέον ψάχνει και βρίσκει. Δικαιώνοντας έτσι το παρελθόν που έλεγε μάθε παιδί μου γράμματα, διότι με αυτά τα γράμματα θα μπορέσεις να ψάξεις και να βρεις, έστω και στην ύστατη στιγμή.

Το  μόνο που μένει αφού ψάχνουμε και βρίσκουμε είναι να δούμε ... μάθαμε...;

Ι.Μ.